Vanaf dag 1 was het voor mij duidelijk wat ik ging maken: huizen, torens, bouwvormen…. Een keuze die ik moeilijk kan beredeneren.

Bij voorkeur werk ik met gevonden materialen en/of klei, het ongepolijste ervan trekt me aan. Meestal begint het met een beeld in mijn hoofd. Daar zoek ik dan de materialen bij. Mijn atelier is goed gevuld; veelvuldig scharrelen in vlikobakken en strandjutten leveren bijna alles wat ik nodig heb én het is heerlijk om te doen. Ook denk ik na over de constructie van het werk. Niet alles kan en ik kan niet alles.

Al doende wordt het resultaat vaak weer anders dan het aanvankelijke idee, maar dat maakt het juist zo leuk. Bovendien ontstaan er daardoor weer nieuwe ideeën: zo motiveert het ‘doen’ me dus om steeds weer door te gaan en mijn eigen stijl en vakmanschap verder te ontwikkelen.

Mijn inspiratie haal ik uit van alles: architectuur, kunst, design, patronen, technieken of de materialen zelf. Maar niet in de laatste plaats uit de mensen die blij worden van wat ik maak.